? جواب: باید زود بخوابی. اگر انسان کسری خواب داشته باشد، نمی‌تواند بلند شود. پس باید شب زودتر بخوابد. اگر هم نیاز به خواب داشت، گفته‌اند قبل از ظهر کمی بخوابد که به نام خواب قیلوله است. در این صورت آن کسری جبران می‌شود.

? زیاد پای تلویزیون ننشین؛ چشم خسته می‌شود و به #خواب زیاد احتیاج دارد، لذا نمی‌تواند بلند شود شما می‌خواهی تا ساعت دو بعد از نصف شب که فیلم نشان می‌دهند، بنشینی و نماز صبحت هم قضا نشود! حتماً قضا می‌شود؛ اگر شب کوتاه شد، حتماً باید زودتر بخوابی و غذای چرب و چیلی هم نخوری؛ چون خواب را سنگین می‌کند. اگر این کارها را مراعات کردی به انضمام ترک گناه، بیدار می‌شوی؛ إن‌شاءالله.

✨آیت الله خوشوقت(ره)✨

 جابر بن اسماعيل از امام صادق و آن حضرت از پدرش عليهما السّلام روايت كرده:

مردى از امير المؤمنين عليه السّلام سؤال كرد در مورد شب ‏زنده‏ دارى به خواندن قرآن يا تلاوت قرآن در نماز،

آن حضرت به او فرمود:

“بشارت باد تو را، هر كس يك دهم از شب را با اخلاص براى خداوند و تحصيل پاداش او نماز كند، خداوند تبارك

و تعالى به فرشتگان خود گويد: به عدد آنچه از دانه و برگ و درخت و نيز به عدد هر شاخ و برگ خرما و هر چه

از گياهان كه شب در چراگاهها ميرويد براى اين بنده من (كه يك دهم شب را نماز كرده) از حسنات ثواب و پاداش

بنويسد و هر كس يك نهم شب را نماز كند، خداوند او را ده دعاى اجابت شده و قبول يافته عطا فرمايد، و در روز

قيامت نامه اعمالش را بدست راست او دهد، و هر كس يك هشتم از شب را نماز كند، خداوند متعال ثواب و پاداش

شهيد صابرى كه با صدق نيّت در راه خدا جهاد كرده باو عطا فرمايد، همچنين شفاعتش را در مورد اهل بيت و

خانواده ‏اش بپذيرد، و هر كس يك هفتم شب را نماز كند، روز برانگيخته شدن در حالى از گور خود بيرون آيد

كه چهره‏اش همچون ماه در شب چهارده زيبا و درخشان باشد تا اينكه همراه با كسانى كه از عذاب و هول قيامت

ايمن هستند از صراط بگذرد و هر كس يك ششم شب را نماز كند نام او را در زمره توبه ‏كنندگان حقيقى نويسند

و همه گناهان گذشته‏ا ش را بيامرزند، و هر كس يك پنجم شب را نماز كند در خيمه و بارگاه حضرت ابراهيم خليل

در بهشت همنشين و انيس او باشد، و هر كس يك چهارم شب را نماز كند در صف اوّل رستگاران باشد تا وقتى كه

همچون تند بادى از صراط عبور كند، و بدون حساب وارد بهشت شود. و هر كس يك سوّم شب را نماز كند فرشته

‏اى نباشد مگر اينكه به منزلت و مقام او نزد خداوند عزّ و جلّ رشك برد و آن را آرزو كند. و به او بگويند: از هر

يك از درهاى هشتگانه بهشت كه خواهى وارد شو، و هر كس نيمى از شب را نماز كند اگر هفتاد هزار بار همه زمين

را پر از طلا كرده و به او دهند باز هم با پاداش او برابرى نخواهد كرد، و پاداشى كه بواسطه عبادت شبانه‏ اش نزد

خداوند متعال دارد، بيش از ثواب آزاد كردن هفتاد بنده است كه همگى از فرزندان اسماعيل باشند، و هر كس

دو سوّم شب را نماز كند پاداش او از حسنات بقدر ريگهاى درهم فشرده بيابان است كه كمترين آن حسنات ده بار

سنگين‏تر از كوه احد باشد، و هر كس يك شب كامل نماز كند در حالى كه كتاب (قرآن) خداوند عزّ و جلّ را تلاوت

كند و گاه در ركوع باشد و گاه در سجود و گاه به ذكر پردازد، چندان ثواب به او عطا كنند كه كمترين آن اين باشد

كه از گناهان‏ خود بدر آيد همچون روزى كه مادرش او را زاده است‏ و براى او به عدد مخلوقات خداوند عزّ و جلّ

از حسنات منظور كنند و همانند آن درجاتش را نيز بالا برند، و در گور او چراغى برافروزند كه پيوسته روشن باشد

و گناه و حسد را از دل او جدا و بيرون كنند، و از عذاب قبر ايمن گردد، و به او براتى دهند كه از آتش دوزخ آزاد است،

و در حالى كه از عذاب آخرت ايمن است از گور خود برانگيخته شود، و پروردگار تبارك و تعالى به فرشتگان خود فرمايد:

فرشتگان من بنده مرا بنگريد كه بخاطر رضاى من شبى را بيدار بوده و عبادت كرده است او را در فردوس جاى دهيد، و در

آن بهشت صد هزار شهر باشد كه در هر شهرى همه آنچه كه نفسها آرزو و خواهش آن را دارند و چشمها از ديدن آن لذّت

مى ‏برد و به خاطرها خطور نمى ‏كند، در آنجا برايش فراهم باشد، و اين جمله غير از آن پاداشهائى است كه نزد خود برايش

مهيّا ساخته‏ ام از كرامتهاى بيشمار و نعمتهاى زياده بر استحقاق و همچنين مرتبه و قرب و نزديكى مقام.

ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 164-165

پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله در هنگام وفات خود به ابو ذر- كه رحمت خداوند بر او باد- فرمود:

“اى ابا ذر وصيّت پيامبر خود را بخاطر بسپار كه تو را سود بسيار رساند و از جمله اينكه:

هر كس پايان كارهايش پيش از مرگ نماز شب‏ باشد و آنگاه از دنيا برود بهشت بر او واجب است.”

ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 163

امام محمّد باقر عليه السّلام فرمود:

“همانا خداوند تبارك و تعالى دوست ميدارد كسى را كه در ميان جمع شوخ طبعى كند و خوش مجلس باشد

تا وقت ديگران باو خوش گردد (و بنا بر تعبيرات ديگرى كه نقل كرده‏اند يعنى شوخى و مزاح كند وقتى

كه مى‏خواهد نزديكى كند و با خشونت و زور اين كار را نكند) امّا چندان شوخى كند كه به فحش نينجامد،

و كسى را كه تنهائى گزيند و به تفكّر پردازد، و نيز كسى را كه فارغ از هر اشتغالى خلوت كند و انديشه

خود را به عبرت گرفتن از احوال دنيا متوجّه سازد، و شب زنده دار براى نماز شب، خداوند اين افراد را

محبوب مى ‏دارد.”

ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 162

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود:

“همانا خداوند تبارك و تعالى هر گاه بخواهد زمينيان را عذاب كند به آنان خطاب مى ‏فرمايد:

اگر نبودند آن كسانى كه به يك ديگر محبّت مى ‏كنند با جلال من (يا بنا بر نقل ديگرى با امور

حلالى كه من بر آنان حلال كرده‏ام) و مسجدهاى مرا آباد مى‏ كنند و رونق مى ‏دهند، و سحرگاهان

استغفار و طلب آمرزش مى ‏كنند، اگر ايشان نبودند و بخاطر آنان نبود

حتما عذاب خود را بر سر زمينيان فرو مي فرستادم.”

ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 161

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“مردم صبحگاهان كه از بستر خود برمى ‏خيزند به سه گروه دسته بندى شده‏ اند يا جزء يكى از اين سه گروه هستند:

يك عدّه سود برده ‏اند و ضرر نكرده‏ اند، و يك گروه زيان ديده ‏اند و بهره ‏اى نيافته‏ اند، و گروه آخر نه زيان ديده ‏ا ند

و نه سود برده ‏اند، امّا گروه اوّل كه در طول شب سود برده‏ اند و زيان نديده ‏اند كسانى هستند كه از خواب برخاسته و

وضو ساخته و نماز گزارند و به ذكر ياد خداوند عزّ و جلّ كنند اين گروه همان كسانى هستند كه سود برده و زيان

نكرده ‏اند، و امّا گروه دوّم كسانى هستند كه شب را در معصيت خداوندعزّ و جلّ گذرانيده‏ اند اين همان گروه زيان ديده

هستند كه هيچ نفعى نبرده‏ اند، و بالاخره گروه سوم شب را پيوسته در خواب گذرانيده تا صبحگاهان اين گروه همان دسته

است كه نه زيان كرده و نه سود برده است.”

ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 160