حسين بن حسن كندى از امام جعفر صادق عليه السّلام نقل كرده كه فرمود:

“شخص گاهى دروغى گويد و باعث آن شود كه از روزى مقدّرش محروم گردد، گفتم چگونه از روزى

محروم مى ‏شود؟ فرمود: اثر دروغ گفتن موفّق نشدن به نماز شب است، و چون از نافله شب محروم ماند،

از روزى مقدّر بى‏ نصيب گردد.”

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص: 99

 على بن محمّد نوفلى گويد شنيدم از حضرت هادى عليه السّلام كه مي فرمود:

“گاه هست كه بنده براى نماز شب برخيزد و خواب بر وى غلبه كند چندان كه او را براست و چپ كشاند و گاهى

چانه‏ اش به سينه‏ اش رسد، حقّ تعالى امر فرمايد كه درهاى آسمان را بگشايند و فرشتگان را ندا دهند كه نظر

كنيد كه اين بنده من در راه تقرّب و نزديكى بمن چه سختى‏ها ميكشد در چيزى كه بر وى واجب نساخته‏ام باميد

سه چيز: يا گناهش را بيامرزم، يا توبه روزيش گردانم، و يا رزق و روزى او را زياد كنم،

 اى فرشتگان شما را گواه مي گيرم كه من همه را بدو عطا كردم.“

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ، ص: 98

 از امام جعفر صادق (ع) نقل شده كه فرمود:

“چنان كه خداوند در قرآن ميفرمايد: الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا (مال و اولاد زينت زندگى دنياست) براستى كه

ركعات هشتگانه كه بنده در آخر شب مي خواند زينت آخرت است.”

و نيز همان راوى از آن حضرت عليه السّلام نقل می كند بكسى كه از تنگدستى زياد شكايت ميكرد تا بجائى كه نزديك بود

اظهار گرسنگى كند فرمود:

“اى فلان! آيا نماز شب ميخوانى؟ “

عرض كرد بلى، حضرت رو به يكى از ياران كرد و فرمود:

“آن كسى كه نماز شب مي خواند اگر بگويد من گرسنه‏ ام دروغ مي گويد، زيرا خداوند متعال در مقابل خواندن نماز شب

ضامن روزى روز او شده است.”

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ص: 97

 معاوية بن عمّار گويد شخصى از اصحاب از امام صادق عليه السّلام روايت كرد كه فرمود:

“بر شما باد بنماز شب، چون رويّه پيغمبر شما، و خوى مردان صالح پيش از شما است، و باعث دورى امراض از بدن شما ميباشد.”

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ؛ ص96

 عبد اللَّه بن سنان گويد امام صادق عليه السّلام فرمود:

“شرافت نسب و بزرگى شخص مؤمن نماز شب است، و عزّت او آبرودارى و خوددارى او از مردم است.”

يعنى بزرگى و بزرگزادگى مؤمن به نسب شريف نيست بلكه بخدا پردازى اوست، و عزّت و آقائى او بسته به

آبرودارى خود اوست و طرز رفتارش با خلق.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال /  ص96

رسول خدا «ص» فرمود :

“خداى تبارك و تعالى را فرشته ايست بنام سخائيل كه وقت هر نمازى برات براى نمازگزاران از خداوند رب العالمين

دريافت ميكند صبح كه مؤمنان برخيزند و وضو سازند و نماز فجر گذارند براتى از خداى عز و جل براى آنها بگيرد

كه در آن نوشته است منم خداى باقى بنده‏ها و كنيزهايم شما را در پناه خود دارم و در حفظ خود و زير سايه خود گرفتم

بعزت خودم شما را وانگذارم و گناهان شما آمرزيده است تا ظهر و چون ظهر برخيزند و وضوء و نماز بجا آرند برات

دومى از خدا براى آنها بگيرد كه نوشته منم خداى توانا بندهايم كنيزهايم، سيئات شما را بدل به حسنات كردم و سيئات

شما را آمرزيدم و شما را برضاى خود در دار الجلال وارد كردم وقت عصر كه به وضوء و نماز برخيزند برات سومى

از خدا براى آنها بگيرد كه نوشته منم خداى جليل جل ذكرى و عظم سلطانى بنده و كنيزهايم تن‏هاى شما را بر آتش حرام

كردم و شما را بمساكن ابرار در آوردم و برحمت خود شر بدان از شما دفع كرد وقت نماز مغرب كه نماز بخوانند از

خداى عز و جل برات چهارمى بگيرد كه در آن نوشته منم خداى جبار كبير متعال بنده و كنيزهايم فرشتگانم رضايتمند

از طرف شما بالا آمدند و بر من حق است كه شما را خشنود كنم و روز قيامت آرزوى شما را بر آورم، وقت عشاء كه

وضوء و نماز بجا آرند برات پنجمى از خداى عز و جل براى آنها بگيرد كه در آن نوشته‏است براستى منم خدائى كه جز

من معبود حقى نيست و پروردگارى جز من نباشد بنده ‏هايم كنيزهايم در خانه ‏هاى خود تطهير كرديد و بخانه من آمديد و

در ذكر من اندر شديد و حق مرا شناختيد و فرائضم را ادا كرديد، گواهت گيرم اى سخائيل با فرشتگان ديگرم كه من از

آنها راضيم گفت سخائيل هر شب پس از نماز عشاء سه بار جار كشد كه اى فرشتگان خدا براستى خداى تبارك و تعالى

نمازگزاران يگانه پرست را آمرزيد و براى ادامه آنها باين عمل دعا كند و هر بنده و كنيز خدا كه موفق به نماز شب‏

شود براى خداى عز و جل از روى اخلاص و وضوء كامل گيرد براى خدا و به نيت درست و دل سالم و تن خاشع و

چشم گريان نماز گذارد خداى تبارك و تعالى پشت سرش نه صف فرشته نهد كه شماره هر صف را جز خدا نداند يكسر

هر صف مشرق باشد و ديگرى مغرب گفت و چون فارغ شود بشماره آنها درجه برايش نوشته شود.”

منصور يكى از راويان حديث گويد چون ربيع بن بدر اين حديث را نقل ميكرد ميگفت :

اى غافل تو كجائى از دريافت اين كرم الهى و تو كجائى از شب خيزى و درك اين ثواب‏ جزيل و اين كرامت.

الأمالي (للصدوق) / ترجمه كمره‏اى، متن، ص: 68