امام صادق (ع) فرموده است: پيامبر فرموده ‏اند:

“هر كس روزه دارى را افطار دهد، براى او مانند پاداش آن روزه دار منظور مى‏ شود، بدون اينكه از پاداش

روزه دار چيزى كاسته شود و معادل ثواب‏ كارهايى كه او با نيروى اين طعام انجام مى‏ دهد به افطار دهنده مى ‏دهند.”

همان حضرت فرموده است:

“افطار دادن تو به برادر مؤمنت و شاد كردن او پاداش بزرگترى از روزه تو دارد. “

و هم ايشان فرموده ‏اند:

”  روزه گشودن تو در خانه برادر مسلمانت، هفتاد برابر يا نود برابر بيشتر از پاداش روزه تو است.”

امام صادق (ع) فرموده است:

“پيامبر (ص) معمولا با چيزى شيرين افطار مى فرمود و اگر فراهم نبود با آب گرم افطار مى‏ كرد." 

و مى ‏فرمود:

“كبد و معده را پاكيزه و دهان را خوشبو و دندانها را محكم و روشنى چشم را افزون مى‏ كند و گناهان را مى‏ شويد

و رگهاى هيجان زده را و صفراى تحريك شده را آرامش مى ‏بخشد و حرارت معده و درد سر را تسكين مى‏ بخشد.”

در معانى الاخبار آمده است كه پيغمبر در سفارش به ابى ذر فرمود:”

شگفتا از كسى كه به دوزخ يقين دارد چرا بخندد”

و فرمود:

“بپرهيز از خنده بسيار كه دل را بميراند.”

 عيون:  امام صادق (ع) فرمود:

“چه بسيار پر خنده و بازيگر كه روز قيامت پر گريه است، و چه بسيار پر گريه بر گناه خود و ترسان كه روز قيامت

در بهشت پر شاد است و خندان.”

 امالى طوسى:على (ع) كه خنديدن پيغمبر (ص) همان تبسم بود و روزى به جوانان انصار گذر كرد كه گفتگو ميكردند

و از پر دهانخود مى‏ خنديدند و فرمود:

“اى شما حاضران هر كه از شماها آرزويش او را فريب داده و در كار خير كوتاهى كرده سرى بگورها كشد و از زنده شدن

در قيامت عبرت گيرد، مرگ را ياد كنيد كه شكننده هر لذت و خوشى است.”

 امام باقر عليه السّلام فرمود:

“عجب است كسى كه براى ترس از درد از خوراك پرهيز كند چگونه از ترس دوزخ از گناهان پرهيز نكند.”

آسمان و جهان (ترجمه كتاب السماء و العالم بحار الأنوارجلد 54) ؛ ج‏6 ؛ ص211