مسعدة بن صدقه از امام صادق (ع) و او از پدرانش نقل مى‏ كند كه پيامبر خدا (ص) فرمود:

“چهار چيز دل را مى ‏ميراند: گناه روى گناه و كثرت صحبت كردن با زنان و جدال با احمق كه تو مى‏ گويى و او مى ‏گويد و هرگز به سوى خير برنمى ‏گردد، و همنشينى با مردگان.

گفته شد: يا رسول الله مردگان كيانند؟ فرمود: هر ثروتمند خوش گذران و كامجو”

الخصال / ترجمه جعفرى ؛ ج‏1 ؛ ص333

- مسلمان آينه مسلمان است.

- بخدا قسم جز مؤمن مرا دوست نمى‏دارد و جز منافق با من دشمنى نمى‏ كند.

- در دوستى با دوست مدارا كن، شايد روزى دشمن تو گردد و در دشمنى با دشمن خود نيز مدارا بورز، زيرا شايد روزى دوست تو گردد.

- هر گاه خدا بخواهد بنده‏اى را خوار سازد، دانش را از او دور مى ئ‏كند.

- دو چيز است كه هيچ كس قدر آن را نمى ‏شناسد، مگر كسى كه آنها را از دست بدهد: جوانى و تندرستى.

- ملاك دين راستگويى و يقين است.

قصص الأنبياء  ؛ ص710

كيفيت دفن آن بزرگوار اين است كه:

پس از غسل و كفن چهار تابوت به مسجد كوفه بردند و بر آنها نماز خواندند، سپس يك تابوت به بيت شريف، و يكى به جانب كعبه

و يكى به جانب مدينه و يكى به جانب بيت المقدس حمل شد و اين كار براى استتار بدن پاك امام عليه السّلام صورت گرفت.

امام عليه السّلام به دو فرزندش حسن عليه السّلام و حسين عليه السّلام فرموده بود: وقتى پيكر مرا حمل كرديد، منتظر بمانيد

تا قسمت جلوى تابوت بلند شود و شما قسمت عقب را حمل كنيد، و چون پاسى از شب گذشت، حسن و حسين عليهم السّلام و

افراد خاصّى برخاستند، و ديدند جلو تابوت حمل شد و قسمت عقب را حمل كردند، حاملان بدن گفتند: در حال حمل صداى

تسبيح و تكبير و تسليت فرشتگان به گوشمان مى ‏رسيد و مى‏ گفتند: خدا در مصيبت حجّت اللَّه بر مردم، به شما صبر دهد،

وقتى به بيرون شهر رسيديم، سنگ سفيدى را مشاهده نموديم كه جلو تابوت در همان جا به زمين آمد و ما هم عقب آن را ب

ر زمين گذاشتيم و سنگ را برداشتيم، ديديم، تخته‏اى است كه بر آن نوشته شده: اين قبرى است كه نوح نبىّ عليه السّلام براى

وصىّ محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم هفتصد سال پيش از طوفان، آماده كرده است، و على عليه السّلام را در همان جا دفن

و قبر شريف را مستور نمودند، كه تا زمان «هارون الرشيد» اين اختفا ادامه داشت.

إرشاد القلوب /ج‏2 ؛ ص376-377

مولی علی (ع):

* كار اندكى كه مداومت داشته باشد، از عمل بسيارى كه از آن به ستوه آييد، بهتر است.*

قصص الأنبياء ؛ ص710

سبب اختفاى آن ماجراهاى زندگى امام علی عليه السّلام و جنگهاى مختلف او در زمان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و

پس از اوست، كه باعث شد نسبت به ساحت مقدسش در دل منافقين و مارقين كينه‏اى ايجاد شود، تا آنجا كه ابن ملجم

خواست به بهانه گفتن اسرار به بدن امام حسن عليه السّلام آسيبى برساند.

پس وقتى اين اندازه در وجود اين افراد كينه باشد، حال معاويه و اصحاب او و بنى اميه معلوم است.

اينان در خاموش كردن نور اهل بيت (عم) سعى فراوانى داشتند، لذا امام عليه السّلام وصيّت كرد قبرش مخفى باشد.

إرشاد القلوب / ج‏2 ؛ ص381