كيفيت دفن آن بزرگوار اين است كه:

پس از غسل و كفن چهار تابوت به مسجد كوفه بردند و بر آنها نماز خواندند، سپس يك تابوت به بيت شريف، و يكى به جانب كعبه

و يكى به جانب مدينه و يكى به جانب بيت المقدس حمل شد و اين كار براى استتار بدن پاك امام عليه السّلام صورت گرفت.

امام عليه السّلام به دو فرزندش حسن عليه السّلام و حسين عليه السّلام فرموده بود: وقتى پيكر مرا حمل كرديد، منتظر بمانيد

تا قسمت جلوى تابوت بلند شود و شما قسمت عقب را حمل كنيد، و چون پاسى از شب گذشت، حسن و حسين عليهم السّلام و

افراد خاصّى برخاستند، و ديدند جلو تابوت حمل شد و قسمت عقب را حمل كردند، حاملان بدن گفتند: در حال حمل صداى

تسبيح و تكبير و تسليت فرشتگان به گوشمان مى ‏رسيد و مى‏ گفتند: خدا در مصيبت حجّت اللَّه بر مردم، به شما صبر دهد،

وقتى به بيرون شهر رسيديم، سنگ سفيدى را مشاهده نموديم كه جلو تابوت در همان جا به زمين آمد و ما هم عقب آن را ب

ر زمين گذاشتيم و سنگ را برداشتيم، ديديم، تخته‏اى است كه بر آن نوشته شده: اين قبرى است كه نوح نبىّ عليه السّلام براى

وصىّ محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم هفتصد سال پيش از طوفان، آماده كرده است، و على عليه السّلام را در همان جا دفن

و قبر شريف را مستور نمودند، كه تا زمان «هارون الرشيد» اين اختفا ادامه داشت.

إرشاد القلوب /ج‏2 ؛ ص376-377

سبب اختفاى آن ماجراهاى زندگى امام علی عليه السّلام و جنگهاى مختلف او در زمان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و

پس از اوست، كه باعث شد نسبت به ساحت مقدسش در دل منافقين و مارقين كينه‏اى ايجاد شود، تا آنجا كه ابن ملجم

خواست به بهانه گفتن اسرار به بدن امام حسن عليه السّلام آسيبى برساند.

پس وقتى اين اندازه در وجود اين افراد كينه باشد، حال معاويه و اصحاب او و بنى اميه معلوم است.

اينان در خاموش كردن نور اهل بيت (عم) سعى فراوانى داشتند، لذا امام عليه السّلام وصيّت كرد قبرش مخفى باشد.

إرشاد القلوب / ج‏2 ؛ ص381

 رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به امام على عليه السّلام فرمود: به خدا قسم در سرزمين عراق كشته مى‏ شوى و قبرت در همان جا خواهد بود.
از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم پرسيد: زيارت قبر من و آباد كردن آن، چه پاداشى دارد؟

فرمود: اى ابا الحسن عليه السّلام خداوند قبر تو و قبور فرزندان تو را بقعه ‏اى از بقعه‏ هاى بهشت مى‏ گرداند، و قلوب بندگان را به شما متمايل مى‏ سازد و در راه زيارت شما و آبادى قبرتان، سختى‏ها مى‏ بينند، و مى ‏خواهند با اين كار به خدا نزديك شوند و به پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم او محبّت كنند، اى على عليه السّلام آنان مورد شفاعت من قرار مى‏ گيرند و در كنار حوض بر من وارد مى‏ شوند و در بهشت زائران من خواهند بود، اى على عليه السّلام هر كس شما را زيارت كند، ثواب هفتاد حجّ مى‏ برد و هنگام بازگشت، چون كودكى كه از مادر متولد مى‏ شود، از گناهان پاك مى‏ گردد، پس مژده باد تو و دوستان تو به نعمتها و روشنايى چشمى كه كسى آن را نديده و گوشى نشنيده و به دل كسى خطور نكرده، و كسانى از مردم،

بر زائران شما خورده مى‏ گيرند، اينان بدترين امّت منند و شفاعت مرا نخواهند ديد و بر من در كنار حوض وارد نمى ‏شوند.

إرشاد القلوب / ج‏2 ؛ ص383-384

امام علی (علیه السلام) فرمودند:

اگر خدا کفیل روزی است غصه چرا؟

اگر رزق تقسیم شده است حرص چرا؟

اگر دنیا فریبنده است اعتماد به آن چرا؟

اگر بهشت حق است تظاهر به آن چرا؟

اگر قبر یک حقیقت است ساختمان های مجلل چرا؟

اگر جهنم راست است این همه نا حق کردن چرا؟

اگر حساب آخرت وجود دارد جمع مال حرام چرا؟

اگر قیامتی هست خیانت به مردم چرا؟

اگر دشمن انسان شیطان است پیروی از او چرا؟

آقای جان!

نمی دانم حکمت خداوند چه بود که شهادتت را در شب قدر قرار داد !!!

شاید این هم به خاطر ما بود تا در این شبها تو را واسطه قرار دهیم  در پیشگاه خداوند….

مولا جان!!!

به گدای ره نشینت نظری به مرحمت کن…..

حضرت علی (ع):

«سه چیز است که محبت می آورد: دین، فروتنی و بخشش.»

تحف العقول/ ص 316