شاید برای همه شما پیش اومده باشه تو جمعی یا در جایی مطلبی راجع به ظلم اسلام به زنان شنیده باشید. تا حالا شده یه نگاهی به سایر ادیان بندازین و حقوق زن را در اون ادیان بررسی کنید؟
من یه نگاهی گذرا به دین یهود انداختم، کسانی که بیشترین ادعا رو در جهان دارن و بیشترین دشمنی رو با ما
خب با من همراه بشید و مطالب کوتاه من رو نگاه کنید و بعد نظر بدید. ممنون میشم.
مهریه زن یهودی:
مولف قاموس مقدس چنین اظهار داشته است:« مهر هم از جانب پدر نسبت به دختر نبود، داماد می بایست مهر را به پدر زن می پرداخت و قصد عبرانیان این بود که داماد عروس خود را خریداری کند. چنانچه گاهی اوقات داماد عوض مهریه خود خدمت می نمود. مثل یعقوب زنان خود را با خدمت کردن در قبال مهریه گرفت» (مقاله بررسی تطبیقی حقوق مالی زن در اسلام و آیین یهود،زهره نریمانی، عاطفه شریفی)
در صفحات آغازین “کیدوشین” رساله میشنایی توضیح مختصری درباره احکام ازدواج ذکر شده است:
زن از سه طریق در اختیار شوهرش قرار می‌گیرد و از دو راه مستقل میشود. با دریافت پول، تنظیم قباله ازدواج یا نزدیکی جنسی در اختیار مرد قرار می‌گیرد….. و با طلاق گرفتن یا مرگ شوهرش مستقل و صاحب اختیار می شود. زن بیوه ای که فرزند ندارد از طریق همخوابگی(با برادرشوهرش) در اختیار مرد قرار می‌گیرد و با اجرای سنت “هالیتزه” در آوردن کفش های برادر شوهر یا مرگ برادر شوهرش صاحب اختیار خود می شود. مبلغ پولی که در قبال آن زن در اختیار مرد قرار میگرفت ناچیز بود؛ دریافت پول بیشتر جنبه نمادین داشته تا واقعی. با دریافت مبلغی پول هر چند ناچیز از مرد تعیین می‌شد که این زن همسر قانونی شوهرش است. (جیم هولم و جان بوکر، زن در ادیان بزرگ جهان، ص 209-210)
نفقه زن یهودی:
در آیین یهود برگرفته از کتاب مقدس و مجموعه کتب یهود از جمله تلمود درباره نفس پرداخت نفقه مرد به زن مطالبی آمده است که بیانگر اهمیت نفقه است. در اصل زن یهودی نیز مستحق نفقه است، ….اما در یهود شوهر در اموال زن که به عنوان جهیزیه از خانه پدر با خود می آورد میتواند تصرف کند و به عنوان نفقه برای او خرج نماید.
… پس در واقع نفقه زن بخشی از همان اموال زن است که به صورت جهیزیه از خانه پدر با خود آورده است. (مقاله بررسی تطبیقی حقوق مالی زن در اسلام و آیین یهود،زهره نریمانی، عاطفه شریفی)
ارث زن یهودی:
در آیین یهود ظاهرا زنان حق ارث داشتند و علاوه بر آنکه در مورد آن اختصار گویی شده بود و برایش در شرایط مختلف سهم الارث مشخص نکرده، یک مانع مهم در این زمینه پیوسته وجود داشته است. این مانع مهم امری جنسیتی بوده که حکایت از دیدگاه تکوینی و فرودستی آیین یهود به زن دارد. در شریعت یهود زنان در صورتی از ارث برخوردار می‌شدند که فاقد فرزندان ذکور باشند. از طرفی جایگاه ارث بری فرزند دختر در صورتی ایجاد می شود که متوفی فرزند پسری نداشته باشد. در سفر اعداد خطاب به موسی چنین آمده است:« بنی اسرائیل را خطاب کرده بگو اگر کسی بمیرد و پسری نداشته باشد ملک او به دخترش انتقال نمایید، اگر دختری نداشته باشد مال او را به برادرش بدهید.»
از گفتار فوق چنین برداشت میشود که زنان از ارث برخوردار می‌شدند مشروط بر اینکه از نعمت برادر محروم باشند. از قرائن تورات این چنین برمی آید که ارث زن اصالتاً از آن خود او نیست، زیرا برای زنان ارث بر در زمینه ازدواج شان به گونه‌ای تکلیف صادر شده است که مال ارث عملاً و رسماً به مردان قوم بازگردد. در تورات برای این زنان چنین حکمی صادر شده است: «هر دختری که وارث ملکی از اسباط بنی اسرائیل بشود به کسی از قبیل سبط پدر خود به زنی داده شود تا هر یک از بنی اسرائیل وارث ملک آبادی خود گردند» این سخن بدان معناست که در تورات اگر زن در شرایطی قرار گیرد که مستحق ارث از پدر و مادر خویش باشد، آنگاه در زمینه ی حق انتخاب همسر از کلیه حقوق آزاد بی‌بهره میشود و در ازدواج و انتخاب همسرش باید در محدودیت ها و تنگناهایی قرار گیرد.
این قوانین سخت برای ارث بری دختران در تورات به همین ختم نشده و از دیگر شرایط بهره مندی زنان در ارث و دارای پدر خود این بود که دختر از جهیزیه استفاده نکرده باشد. در صورت استفاده از جهیزیه دیگر حق استفاده از ارث پدر و مادر را ندارد. دارایی های زن در یهود به دو دسته تقسیم می شد که شامل جهیزیه و ارث بود، که زن از ارث بهره ناچیزی دارد و در هنگام مرگ شوهر چیزی به او تعلق نمی گرفت و بایستی به صورت جیره خوار فرزندان و تحت سرپرستی و قیمومیت آنان در می‌آمدند. ویل دورانت می‌نویسد.« هنگام مرگ شوهر چیزی به همسرش تعلق نمی گرفت مگر مبلغی معادل جهیزیه و مهریه و پسران که وراث طبیعی متوفی بودند می بایست به طرز آبرومندانه متکفل مادر خود باشند.» (مقاله بررسی تطبیقی حقوق مالی زن در اسلام و آیین یهود،زهره نریمانی، عاطفه شریفی)
اما اگر دختری در دوران مجردی اموالی داشته باشد، تکلیف آنها بعد از ازدواج چگونه است؟
حق تملیک اموال شخصی برای زنان
. به محض اینکه زنی یهودی ازدواج کند کنترل و اختیار خود را بر اموال و درآمد اش کاملا از دست می‌دهد و به شوهر میرسد. خاخام های یهودی حق مرد بر اموال زن را لازمه تملک مرد بر زن می دانند: « از زمانی که مردی زنی را به تملک خود در می آورد آیا او اختیار آن را ندارد که اموال همسرش را نیز به تملک خود در آورد؟» و «از وقتی که مرد مالک زن می شود آیا صاحب اموال وی نیز نمی شود؟» بنابراین ازدواج سبب می شد ثروتمندترین زن نیز عملاً فقیر و تهیدست شود.
تلمود وضع مالی زن را اینگونه وصف میکند: « زن چگونه میتواند چیزی داشته باشد وقتی هرچه دارد از آن همسرش است ؟ هرچه مرد دارد از آن خودش است و هرچه زن دارد نیز از آن مرد است ….. در آمد زن و هر چه که ممکن است در خیابان پیدا کند نیز از آن همسر او است و وسایل خانه حتی تکه نان روی میز غذا نیز به مرد تعلق دارد. زن اگر مهمانی را به خانه دعوت کند و به او غذا دهد انگار که از اموال همسرش دزدید است.» (تلمود/ سن ۷۱ آ، گیت62آ )
او تنها در دو حالت می‌توانست به اموال خود برسد: طلاق یا فوت شوهرش. اگر زن زودتر از دنیا می رفت مرد همه اموال وی را به ارث می برد، اما با مرگ شوهر زن می توانست تنها به اموال پیش از ازدواجش برسد ولی دیگر حق نداشت از اموال شوهر درگذشته اش ارثی ببرد. (شریف عبدالعظیم محمد، زن در اسلام و مسیحیت و یهودیت، ص 43 تا 46)
حالا اینا رو مقایسه کنید با آنچه دین اسلام برای زن قرار داده…
عاشق اسلام شدی….
منتظر نظراتتون هستم دوستان…
