روزى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نظر به آن دو نمود در حالى كه با هم پيش مى ‏آمدند، و فرمود:

بخدا قسم، اينان دو آقاى جوانان اهل بهشتند و پدرشان از ايشان بهتر است. بهترين مردم نزد من و محبوبترين آنان در قلب من و

محترم‏ترين ايشان در پيشگاه من پدر شما و سپس مادرتان است. احدى نزد خداوند افضل از من و برادرم و وزيرم و جانشينم در

امّتم و صاحب اختيار هر مؤمنى بعد از من على بن ابى طالب نيست.

بدانيد كه برادرم و دوستم و وزيرم و انتخاب شده‏ام و خليفه بعد از خودم و صاحب اختيار هر مؤمنى بعد از من على بن ابى طالب است.

وقتى او از دنيا رفت پسرم حسن بعد از اوست. وقتى او از دنيا رفت پسرم حسين بعد از اوست. سپس امامان نه‏گانه از نسل حسين خواهند بود.

آنان هدايت‏كنندگان هدايت شده‏اند. آنان با حقّ و حقّ با آنان است. تا روز قيامت ايشان از حق جدا نمى‏شوند و حق از ايشان جدا

نمى‏ شود. آنان مايه قوام زمين هستند كه بخاطر آنان آرام گرفته است. آنان ريسمان محكم خداوند و دستاويز مستحكم خدايند

كه پاره شدن ندارد. آنان حجّتهاى الهى در زمين و شاهدان او بر مردم و خزانه‏داران علمش و معادن حكمت اويند.

آنان بمنزله كشتى نوح‏اند كه هر كس بر آن سوار شد نجات يافت و هر كس آن را رها كرد غرق شد. آنان بمنزله «باب حطّه» در

بنى اسرائيلند كه هر كس از آن داخل شد مؤمن و هر كس از آن خارج شد كافر بود. خداوند در قرآن اطاعت ايشان را واجب كرده

و در آن دستور ولايت آنان را داده است. هر كس آنان را اطاعت كند خدا را اطاعت كرده و هر كس از آنان سرپيچى كند از خدا

سرپيچى كرده است.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 401