روايت شده كه

«هر گاه امير مؤمنان از جهاد و نبرد در راه خدا آسوده مى‌شد به آموزش مردم و داورى

ميان آنان مى‌پرداخت و هر گاه از اين كار نيز فراغت مى‌يافت، در باغى كه داشت

مشغول كار كردن با دست مى‌شد و با اين حال ذكر خدا نيز بر زبانش جارى بود.»


منابع فقه شيعه، ج‌22، ص: 289‌

موضوعات: روایات اهل بیت(ع)  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...