سليم مى‏ گويد: سپس على عليه السّلام فرمود: اى مردم، آيا مى ‏دانيد كه خداوند در كتابش اين آيه را نازل كرد:

 إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً[1]، «خداوند خواسته است كه رجس و پليدى

را از شما اهل بيت ببرد و شما را پاك گرداند».

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مرا و فاطمه و دو پسرم حسن و حسين را جمع كرد و رو اندازى‏[2] بر روى ما انداخت

و فرمود: «اينان اهل بيت من و فاميل و اقرباى من هستند. آنان را ناراحت مى ‏كند آنچه مرا ناراحت مى‏كند، و مرا

اذيت مى ‏كند آنچه آنان را اذيت مى ‏كند، و مرا به تنگ مى ‏آورد آنچه آنان را به تنگ مى ‏آورد. رجس و پليدى را از

ايشان ببر و آنان را پاك گردان».

امّ سلمه عرض كرد: يا رسول اللَّه، من هم با شما هستم؟ فرمود: «عاقبت تو به خير است، ولى اين آيه فقط در باره

 من و برادرم و دخترم فاطمه و دو پسرم و نه نفر از فرزندان پسرم حسين بطور خاص نازل شده و احدى غير از آنان

در اين آيه همراه ما نيست».

همه حاضرين (در مجلس مناشده) گفتند: شهادت مى‏ دهيم كه امّ سلمه اين مطلب را براى ما نقل كرد. و ما همين

را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله پرسيديم، و آن حضرت براى ما مثل حديث امّ سلمه را نقل فرمود.3

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم ؛ ص297

[1] ( 23) سوره احزاب: آيه 33.
[2] ( 24) در كتاب احتجاج: روانداز فدكى.
[3] هلالى، سليم بن قيس، أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1416 ق.

و از آن جمله است آنچه اسماعيل بن عمير (بسندش) از طلحة بن عميره روايت كرده كه گفت:

على عليه السلام مردم را در باره گفتار رسول خدا (ص) كه فرمود: «هر كه من مولاى او هستم على فرمانروا

و مولاى او است» سوگند داد (كه هر كه آن را شنيده گواهى دهد) پس دوازده نفر از انصار گواهى دادند،

و انس بن مالك كه در ميان مردم بود گواهى نداد، أمير المؤمنين عليه السلام فرمود: اى انس! گفت: بله،

فرمود: چه چيز جلوگيرى كرد تو را و مانع از اين شد كه گواهى دهى با اينكه تو هم شنيدى آنچه اينان شنيدند؟

گفت: اى امير مؤمنان سالمند و پير شده‏ام و فراموش كرده‏ام! أمير المؤمنين عليه السلام گفت: بار خدايا اگر

اين مرد دروغ ميگويد او را بيك سفيدى- يا فرمود: بيك پيسى- (در سرش) دچار كن كه عمامه (و آنچه بر سر بندد)

آن را نپوشاند، طلحة (راوى حديث) گويد: خدا را گواه ميگيرم كه سفيدى را (پس از زمانى) در ميان دو چشمش ديدم.

الإرشاد للمفيد / ترجمه رسولى محلاتى، ج‏1، ص: 353

فرمود: شما را بخدا قسم مى‏دهم، آيا مى‏دانيد كه خداوند در سوره حج چنين نازل كرد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ

اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ، هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي

الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِيكُمْ‏

إِبْراهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَ فِي هذا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ، فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ

وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ اعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصِيرُ[1]، «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد ركوع و سجود بجا

آوريد و پروردگار خود را عبادت كنيد و كار نيك انجام دهيد به اميد آنكه رستگار شويد. در راه خدا آن طور كه سزاوار است

جهاد كنيد. او شما را برگزيد و در دين بر شما سختى قرار نداد، دين پدرتان ابراهيم كه از قبل شما را مسلمان ناميد، و

در اين باره تا پيامبر شاهد بر شما باشد و شما شاهدان بر مردم باشيد. نماز را بپا داريد و زكات را بپردازيد و به كمك

خداوند خود را از معصيت باز داريد. او صاحب اختيار شماست و خوب صاحب اختيار و خوب يارى‏كننده‏اى است».

(وقتى اين آيه نازل شد) سلمان بپا خاست و عرض كرد: يا رسول اللَّه، اينان چه كسانى هستند كه تو بر آنان شاهدى

و آنان بر مردم شاهدند، و خداوند آنان را برگزيده و در دين بر آنان سختى قرار نداده، همان كه دين پدرشان ابراهيم

است؟ فرمود: از اينان فقط سيزده نفر قصد شده و هيچ كس ديگرى از امت قصد نشده است. سلمان پرسيد:

يا رسول اللَّه، آنان را براى ما بيان فرما؟ فرمود: «من و برادرم و يازده نفر از فرزندانم».

حاضرين در مجلس گفتند: آرى بخدا قسم.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 298