اگر همسرتان بعد از دعوا می گوید: «منظورم این نبود»، جواب بدهید: «درست است که چنین منظوری

نداشتی، اما طوری رفتار کردی که من این طور احساس کنم. پس، از این به بعد این کار را انجام نده.»

بازگشت به گذشته و تاکید بر گفته های خود و طرف مقابلتان باعث می شود به جای راه حل، بر آنچه

گذشته است تمرکز کنید.

یادمان باشد گلها فقط برای سر مزارها و خواستگاری ها  نیستند

پیغامبران محبتند…..

راستی آخرین بار که به کسی گل تقدیم کرده ای کی بود؟

زنی نزد امام صادق(ع) رفت و گفت: من زنی هستم وارسته و که از کام جوییهای دنیایی دل شسته و چشم پوشانده ام و تنها با خداوند پیوند بسته ام.

امام فرمود: چگونه؟ گفت: هرگز ازدواج نکردم. حضرت فرمود: چرا؟ زن گفت: می خواهم با این کار عارفه شوم و به مقام عالی معنوی برسم و کسب فضیلت کنم.

امام فرمود:

” از این شیوه زندگی، دست بردار و ازدواج کن. اگر ازدواج نکردن فضیلت بود، مادرمان حضرت فاطمه (س) بر آن سزاوارتر بود. هیچ کس در کسب فضیلت بر او پیشی نگرفته است.”

4-      انتقاد غیر مستقیم:

تا حد ممکن #انتقادها را به صورت غیر مستقیم بگوییم. وقتی همسرمان دیروز کار خوبی انجام داده و امروز کار بدی کرده بهتر است به جای بیان اشتباهش، کار خوب دیروز را به یادش بیاوریم. مثلا مردی به رابطه با وقار همسرش با نامحرم حساس است و در مهمانی روز گذشته باوقار و امروز بدون وقار ظاهر شده است. در اینجا دو برخورد میتوان داشت؛ یکی اینکه: چرا امروز وقارت را حفظ نکردی؟ دیگری اینکه: دیروز خیلی از دستت خوشحال شدم چرا که بهتر از امروز وقارت را رعایت کردی. به طور حتم شیوه دوم تاثیر بیشتری خواهد داشت؛ چرا که علاوه بر انتقاد، نوعی تشویق را با خود همراه دارد که تاثیر سخن را بیشتر می کند.

5.      میزان انتقاد:

#انتقاد های پشت سر هم ممکن است موجب حساسیت همسرمان شود، ما را فردی عیب جو که مدام دنبال نقص های او می گردیم تصور کند.( امام سجاد ع: زیاد نصیحت کردن موجب تهمت است.) با بوجود آمدن این احساس دیگر همسرمان گرایش دوستانه ای را در انتقاد حس نمیکند.

6.      گفتن خوبی ها در کنار عیب ها

خوبی ها و بدی ها را باید کنار هم دید. اگر کسی عیب گوی خوبی باشد و از خوبی ها غفلت کند، کم کم تاثیر کلامش از بین میرود. لذا قبل و بعد از گفتن عیب خوبی های همسرمان را هم یاد آور شویم و او را با سبب آنها ستایش کنیم.

7.      قالب انتقاد:

همیشه لازم نیست با کلام #انتقاد را مطرح کنیم گاه می تواند در قالب نامه باشد. گاه با رفتار صحیح از طرف ما رفتار اشتباه اورا گوشزد میکنیم.

8.      نیت انتقاد:

انتقاد، تنهاو تنها باید برای اصلاح عیب همسر بیان شود. اگر عیب همسر را پیدا کرده و از آن در مواقعی استفاده کنیم که با او دچار اختلاف شده ایم علاوه بر اینکه از نظر معنوی ضربه سهمگینی به خود زده ایم، رابطه خود و همسرمان را هم به مرز دشمنی رسانده ایم.(امام صادق ع: دورترین حالت بنده از خدا آن است کسی با دیگری دوست شود و لغزشهای او را نگاه دارد تا روزی به وسیله آن دوستش را سرزنش کند.)

ادامه دارد….

برگرفته از کتاب تا ساحل آرامش/ ج1

درزندگی تمامی ما انسانها اتفاقاتی رخ میدهد که مجبور به انتقاد میشویم و چقدر زیباست که انتقاد پذیر باشیم و خوب انتقاد کنیم و به جا.

اما انتقاد اگر در مسیر درست و با حسن نیت باشد باعث رشدو تعالی زندگی فردی واجتماعی و خانوادگی خواهدشد. در ذیل به نکاتی در رابطه با انتقاد اشاره میکنیم:

1.      زمان انتقاد

بهترین زمان برای انتقاد وقتی است که همسر آمادگی روحی و ذهنی لازم برای شنیدن را داشته باشد. به عنوان مثال انتقاد در زمانی که همسر از کار روزانه خسته است، در اوج عصبانیت، در هنگام ناراحتی از مساله ای و … کار چندان درستی نیست.بدون این آمادگی ممکن است این انتقاد نه تنها سازنده و مفید نباشد بلکه باعث ایجاد تنش در زندگی گردد. گاه ممکن است برای بدست آوردن موقعیت مناسب، انتقادی را گاه تا چند روز یا چند هفته یا چند ماه با تاخیر بیاندازیم البته  این به آن معنا نیست که بی کار نشسته و منتظر فرصت باشیم بلکه گاهی  باید خودمان زمینه را برای فرصت های خوب برای انتقاد آماده کنیم.

2.      مکان انتقاد

اگر با انتقاد به دنبال تغییر همسرتان هستید، در جمع به او انتقاد نکنید؛ زیرا بسیاری از افراد حتی آنان که مشتاق شنیدن عیب های خود هستند از انتقاد در جمع گریزان هستند و این امر ممکن است موجب عصبانیت و واکنش منفی آنان گردد.

برخی، عقده های خود را به بهانه انتقاد خالی میکنند؛ یعنی در جمع عیب فرد را می گویند تا شخصیت او را خرد کنند بعد هم اسم آن را انتقاد می گذارند.

3.      زبان انتقاد

اگر انتقاد را اهداء عیب به همسر بدانیم،( امام صادق ع: محبوب ترین برادرانم در نزد من کسی است که عیب هایم را به من هدیه دهد.) باید در هنگام انتقاد رویی گشاده،گفتاری دوستانه و لحنی مهربانانه داشته باشیم. در غیر این صورت انتقاد تاثیر خود را نخواهد گذاشت. برخی انتقاد خود را با زبان سرزنش آمیز مطرح می کنند. این کار بیش از این که شخص راتغییر دهد، ناراحت می کند؛ پس باید مراقب بود تا انتقاد ما شکل زخم زبان یا سرزنش به خودنگیرد.

 ادامه دارد…….

برگرفته از کتاب تا ساحل آرامش/ محسن عباسی ولدی